Vanuit Barstow naar de Death Valley. We nemen I-15 en komen daar langs het Soda-Lake. We nemen afslag ZZYZX om uit te komen bij een meer met een oppervlakte van 12 kilometer. Alleen…..er is geen water te zien. Het hele meer is 1 grote, droge, zout vlakte. We rijden door tot het eind. Een verrassing wacht ons daar. Een prachtige groene oase. Het geeft een beetje het gevoel in een James Bond film verzeild te zijn geraakt. De rit er naar toe door droog, dor land en dan opeens deze oase. Er is een onderzoeks instituut gevestigd. We zien niemand, maar er staat wel een auto.

We gaan verder tot Baker en dan de 127 naar Death Valley. Bij Death Valley Junction volgen we de weg naar Amargosa Valley. Een stukje door Nevada. Nevada herken je meteen. Binnen een kilometer staat het eerste casino. Een oase in het desolate woestijnlandschap. We lunchen er goed en zeer betaalbaar.

Vanuit Amargosa Valley via Beatty en Rhyolite naar Death Valley.  Rhyolite opnieuw een verlaten stadje. Hier is ooit goud gevonden, maar toen de goudader op droogde, droogde ook het dorp op. Er staat een wel heel byzonder werk van een kunstenaar. Een huis gebouwd van flessen.

En dan Death Valley, dal des doods. De heetste, droogste en laagste plek van America. De vallei bevindt zich voor een groot gedeelte onder zee niveau en wordt omringt door hoge bergtoppen. De stilte, echt je hoort niets, en de leegte maken dat er van dit gebied een grote rust uit straalt. Het ongenaakbare van het woestijn landschap. De zandduinen bij Stove Pipe Wells, Zabriskie Point, Natural Bridge, Salt Creek (Wim weet nu echt waarom er staat dat je op de boardwalk moet blijven) en dan Furnace Creek een groene oase met palm bomen, een heerlijk zwembad en een groene golfbaan. We overnachten hier op de camping. Er is echter 1 probleem, alle elektra is uitgevallen. Generatoren houden horeca en hotel draaiende, maar alle verlichting is uit. Met de zaklamp naar het toiletgebouw. Om 22.00 uur is het nog 28 graden. Gelukkig doet de elektra het weer. De generatoren vallen stil.