Vanuit El Centro gaan we via I-8 naar het westen. De verkoelende en verfrissende oceaan lonkt. Maar daar zijn we nog niet. Het stuk Interstate tussen Coyote Wells en Vista Point is byzonder mooi. We klimmen weer behoorlijk. Zoveel stijging zit er in de weg dat geadviseerd wordt de airco van de auto uit te zetten. Om de mijl staan betonnen bakken met water waar je de radiator van je auto kunt bijvullen mocht deze aan de kook komen.
Bij Vista Point is een uit kijk toren. We stoppen en maken een praatje met de vrijwilliger die daar is. Zoals vaak deze reis is ons mooie, kleine campertje onderwerp van gesprek. Deze man zegt dat hij niet van campers houdt, maar die van ons is iets anders vindt hij. Waar komen jullie weg en wat is jullie doel? Hij adviseert ons een andere route naar San Diego. Neem de oude weg zegt hij. Je gaat dan dicht langs de grens met Mexico, maar dat is oke en het is er zoooo mooi. Wij hadden gedacht deze route iets verder op te pakken, maar volgen zijn advies op. En het is mooi. We komen door kleine dorpjes. Zo is daar opeens een winkeltje, 2 bij 3,5 meter. Handgemaakte chocolade. Wij naar binnen. De mevrouw verteld dat haar familie al 96 jaar hier chocolade maakt en verkoopt. Natuurlijk gaan we voorzien van de nodige calorieën het winkeltje weer uit. Gaaf!!
Hier en daar staat border Patrol, en het is duidelijk te zien waar de grens is.
We komen voorbij een uitstalling met allemaal oude verroeste auto’s, trucks, kranen, Wim vindt het geweldig. Maakt een praatje met de eigenaar die trots op zijn verzameling is en helemaal gaat glimmen omdat Wim zo enthousiast is. Kijkt u gerust even rond. Wim ziet van alles, Janneke ziet alleen een berg schroot…….
Dan komen we in Campo. Hier is een oud treinstationnetje met een museum met oude treinen. Er is ook een groepje enthousiaste mensen met oldtimer trekkers. Zij hebben lunch pauze. Wij kijken even rond en gaan buiten naast onze camper ook lunchen. We zitten goed en wel, worden de oldtimers gestart. Zij stellen zich op voor de parade. Precies recht voor onze neus. We zitten eerste rang. Gaaf om te zien hoe enthousiast als ze zijn en dat ze die oude barrels, want ze zijn echt oud, in functie houden. Dat moet ze veel tijd en energie kosten.
Wij gaan verder tot Chula Vista, een voorstad van San Diego. Hier is ook weer een KOA camping. Het is er nog super druk. Op de receptie draaien vier mensen, continu dienst. De jongeman die ons op wacht bij de poort vraagt:”heeft u gereserveerd”, “nee”, “gaat u maar door naar de receptie, maar ik geef u weinig kans”. Gelukkig lukt het nog prima, we zijn niet zo veel ruimte nodig en met water en elektra prima tevreden. Bijna Thanksgiving en sommige schoolkinderen zijn de hele week vrij.