De weg naar Toroweap gaat door het Kaibad Indian Reservaat. Je komt dan ook langs Pipe Springs National Monument. Een park rond een Mormoons fort/huis uit 1870 gebouwd op de enige waterbron uit de wijde omgeving. Een interessante en leuke stop.
4 mijl voorbij Pipe Springs gaan wij richting Toroweap. De weg begint als een soort wasbord. Al snel staat er een bord: no service voorbij dit punt, your on your own. Oke, dat was ons al verteld, maar als je dat ook nog eens zo ziet staan.
We laten ons niet ontmoedigen en hobbelen vrolijk verder. Ronald Knol en BZN wisselen elkaar af in de CD speler: so far so good.
We vinden een leuk plekje om te lunchen. Camper aan de kant. Tafel en stoelen uit de auto en even een broodje smeren. We doen de deur aan de achterkant open en schrikken ons een hoedje. Alles, maar dan ook echt alles zit onder een dikke laag stof. Oeps!! Het bestek in de laatjes moeten we eerst afwassen voor we het kunnen gebruiken. Dit is niet leuk, maar we kunnen er niets aan veranderen. We hangen nog een plastic kleed tussen de deur voor we verder rijden in de hoop dat het stof hierlangs binnen komt. Helaas ijdele hoop blijkt later.
Op advies van de Parkranger gisteren maken we nog even een ommetje naar een wandelroute die langs de Petroglyphs gaan. De wandeling is leuk, we vinden de tekeningen ook, maar de weg ernaar toe nog slechter dan de weg waar we op reden. Maar het lukt. We gaan verder naar Toroweap. De Ranger stopt ons en vraagt naar ons permit om te kamperen. Ze adviseerd ons om niet verder te rijden dan het kampeerterrein en het laatste stuk (bijna een mijl) te gaan lopen. The road is realy bumpy. Nou dat is tie zeker. Wouw! We zijn blij dat we zonder problemen het kampeerterrein halen, waar we niet oprijden maar vooraan blijven kamperen. Er zijn nog twee andere kampeerders.
Was het de moeite waard en waar deden we het voor.
Ja het was de moeite waard. Als we dachten alles wel al gezien te hebben, is hier opnieuw de overtreffende trap. Midden in het hart van de Grand Canyon. We staan in verwondering te kijken. Het is zo stil hier, je hoort echt niets af en toe een vogel. En het is zoooo mooi. Wouw!! Opnieuw staan we verwondert aan de rim van de Grand Canyon. We staan hoog op de rotsen en zien 750 meter beneden ons de Colorado rivier stromen. Dit is wel heel byzonder. Op afstand het mooiste punt van de Grand Canyon en we staan hier wel geteld met nog 1 iemand de zons ondergang te aanschouwen, terwijl de South rim van de Grand Canyon miljoenen bezoekers per jaar trekt zijn wij vandaag hooguit vijf mensen tegen gekomen.
We kamperen aan de rim. De wekker staat al vroeg. We willen graag het zonnetje op zien komen en dat lukt.
We maken nog twee fantastische wandelingen langs de rim en dan gaan we weer terug.
We proberen de camper binnen te beschermen tegen stof maar daar is geen beginnen aan.
Er zit niets anders op dan de camper van buiten en van binnen helemaal te poetsen en alle beddengoed in de was te doen.
Wat zien jullie weer veel, ga nou niet op doe uitstekende rotsen staan” doodeng” mooie foto’sen geniet ervan.
Wat een mooie foto’s en wat een prachtige natuur. Puur genieten weer. Adembenemend.