De zon komt prachtig op achter de heuvels om ons heen. Goedenmorgen!

We gaan op pad naar Canada. De grens over bij Canaan. Een dorpje niet groter dan Lheebroek. De Amerikaanse kant zwaar beveiligd met camera’s, de Canadese kant een gebouwtje met een slagboom over de weg en de melding: blijf in de auto wachten. Na een paar minuten komt er een douanier aan. Hij vraagt om onze paspoorten en wat we denken te gaan doen in Canada en o ja ook belangrijk of we wapens en levende dieren bij ons hebben. Nee, allemaal niet. Hij loopt naar binnen met de paspoorten, komt terug, wil ze geven en zegt: ohh ik vergeet iets. Hij weer terug, met de paspoorten om een minuut later terug te komen. Alles oke, rijden maar. Het brood, de eieren, de melk en het fruit dat open en bloot in de auto ligt ziet hij over het hoofd.

Dan Canada, Quebec. Starbucks (hoewel, te, weinig gezien in New England) wordt Tim Hortons, ook erg goed! Mijlen worden kilometers, gallons worden liters, allemaal niet zo moeilijk, maar die taal! HELP!!! Quebec is Frans en wij spreken 10 woorden frans…….. Direct bij Tim Hortons, 15 mijl over de grens, haalt het meisje die onze bestelling opneemt haar collega, zij spreekt geen engels.

We vervolgen de route via route 147, I-55 en Intercoastal Canadian Highway 20 naar Quebec.

Vooral het eerste deel van de route is erg mooi. Mooie grote boerderijen. Hectares, hectares mais staat geel op het land met de kolf er nog in. Alles ziet er royaal, schoon en onderhouden uit.

routekaart is bij benadering