Janneke loopt al vroeg op het strand. Het is zo mooi weer. Temperatuur is fantastisch en het zee water bijna lauw. We maken zelf ontbijt op onze kamer en vervolgen US98 east. Kleurig, fleurig Florida. Prachtig al die pastelkleuren en het sneeuw witte strand. Ten zuiden van Panama City komen we door een gebied dat vorig jaar oktober getroffen is door orkaan Michael. We schrikken van de ravage die nog te zien is. Dit is “rijk” Amerika. Het gaat echt om een groot gebied. Huizen, bomen tegen zulk natuur geweld is niets bestand. Het maakt wel dat we ons klein voelen.
De temperatuur is van aangenaam weer door geschoten naar tropisch warm. Lekker buiten lunchen aan het strand hebben we bedacht. We denken een mooi plekje gevonden te hebben. Een planken pad over het moeras brengt ons naar het strand. Alleen we zijn even vergeten: dit is Florida….moeras…vochtig warm…..muggen!!! We lopen zo’n 100 meter en zijn lek geprikt….we kunnen ze niet van ons af slaan…..we vliegen terug naar de auto….die ondertussen ook vol muggen zit omdat de klep even heeft open gestaan om de picknick spullen te pakken…..We rijden verder en na een mijl of 10 is er opeens zee mist. We zeggen mist: lekker koel en geen muggen. We vinden een daalders plekkie om te lunchen. We hebben net ons broodje op als er opeens uit het niets een Raccoon vlak achter Wim de boom in klimt. Nog geen 2 meter van hem af. Natuurlijk geen camera bij de hand…. We blijven US98 volgen tot Callaway. Dan nemen we de US319 naar Tallahassee, de hoofdstad van Florida, maar voor ons de gateway naar Homosassa Springs. Maar vandaag niet meer. Onder tussen barst er een beste onweersbui los. We leveren een uur in want zijn van Central Standard Time de tijdzone van Eastern Standard Time ingegaan. Nog maar zes uur tijdsverschil met thuis.
