We kunnen het nog steeds amper bevatten, maar we zijn er echt! De voorbereiding voor deze trip was totaal anders dan de keren hiervoor. Constant dat knagende gevoel dat het toch niet door zou kunnen gaan, Amerika toch niet open zou gaan, we positief testen, de papierwinkel niet op orde hebben…..
We testen negatief en we blijken de papieren op orde te hebben. Als we in het overvolle vliegtuig naar San Francisco zitten dringt het langzaam door….we gaan! Na een ruim elf uur durende vlucht landen we in San Fransisco. Bij immigratie is het druk. De hele ruimte en de gangen er naar toe staan vol. Als we aan de beurt zijn, zijn we verrassend snel klaar en lopen we het vliegveld op op zoek naar de auto verhuur. Er is niets veranderd lijkt het, alleen loopt iedereen, echt iedereen, met een mondkapje op. We halen de auto en gaan op weg naar ons hotel. Het lijkt alsof we elkaar er aan moeten herinneren dat we er echt zijn, we blijven het herhalen… De volgende morgen opnieuw naar het vliegveld om te testen voor onze doorreis naar Hawaii. Ook deze testen zijn negatief. We gaan op weg naar Jan Loman in San José. Het voelt zo vertrouwd, alsof we nooit weg geweest zijn. We stoppen bij een winkel centrum en voelen ons een kind in een snoep winkel. Wallmart, Hobby Lobby, Michels en al de eet tentjes…. En dan komt de emotie…. We lopen wat rond, snuiven de geur en verwonderen ons dat we er echt lopen. Bij Jan en Sandy is het gezellig. Fijn om hen te zien en te spreken. De sinaasappelboom hangt vol evenals de boom met citroenen. Ze laten ons een mooi stukje van de kust zien bij Santa Cruz. De mist geeft iets mystieks aan de omgeving, we genieten ervan. ‘S avonds onze papieren voor Hawaii in orde gemaakt. Vanmorgen onze QR code ontvangen. Maar eerst nog een dagje San Fransisco. De zon schijnt. We voelen ons dankbaar en bevoorrecht.