Via de Beartooth Highway rijden we van Wyoming naar Montana. We hadden deze weg in 2009 ook willen rijden, maar toen gooide de eerste sneeuwval “roet in het eten”. Nu is de lucht blauw en schijnt de zon. Top. Wat een route!! En dan Montana. Als ik aan Montana denk, denk ik aan de film The Horse Whisperer. Lang voor we films via Netflix streamden, was deze film in de bioscoop. Dat grote scherm, dat geluid en die prachtige beelden. Ik weet het nog alsof was het gisteren. De werkelijkheid stelt niet teleur. De uitgestrektheid in het oosten; de Great Plains. Prachtig met het gele wuivende gras. In het westen de bergen van de Rocky Mountains. Montana staat bekend als een “ruige” staat. De mensen zijn ongepolijst, ze willen liever niet te veel met de overheid te maken hebben, ze nemen liever de teugels zelf in handen. Wij voelen ons geen moment onveilig. Op de parkeerplaats van o.a. de Walmart zien we opvallend veel mensen wiens auto ook hun huis is. Schrijnend! Hoe verder we naar het noord/westen rijden hoe dunbevolkter het wordt. En dan zomaar opeens tussen ergens en nergens is daar een dorpje. 12 huizen, 2 diners, 1 kroeg en een General Store. We denken dat we daar koffie kunnen kopen, dus naar binnen. We blijven bijna met open mond staan: voeg de AH uit Dwingeloo samen met Boerhof, doe er nog iets bij en je komt ongeveer in de richting. Je bedenkt het en ze verkopen het. Ook koffie. $1.— per beker, help u zelf. Als we willen nemen komt de mevrouw die achter de kassa staat eraan: “wacht even, ik zet verse koffie voor u”. Hoe was het ook alweer? Ruig? Ongepolijst? We bezoeken Glacier National Park. In 2005 is hier 16 ha bos afgebrand. Dat is nog goed te zien, hoewel de onderbegroeiing zich prachtig hersteld heeft. We mogen met de camper niet The Road to the Sun rijden, dus stappen we in de shuttlebus. Comfortabel vervoer. Het is prachtig. We stappen op verschillende plaatsen uit en doen een aantal hikes. Wat een helder water het lijkt helemaal groen. Wat een hoge bergen. Enig minpunt is dat de dalen vol met rook staan. Er woedt een grote bosbrand in Oregon en de rook waait helemaal naar hier. Je ruikt er niets van, maar de dalen zitten vol met “mist”. Met vermoeide voeten, maar zeer voldaan kruipen we ‘s avonds in bed. Maar niet voordat we de ArriveCAN (digitale toegang tot Canada) verder ingevuld hebben. Onze COVID vaccinaties hadden we er thuis al ingezet. De toegangs bevestiging volgt snel in de mail. We zijn klaar om Canada in te gaan.
Marjo, 3 weken. Zijn van plan als deze kans zich weer voordoet, opnieuw te gaan maar dan langer. T is prima te doen, maar we hebben ook alles mee. Top weer, zon
Wat een mooi verhaal weer. Hoe lang doen jullie nu over der reis?