De red, white en blue wordt red en white, de stars and stripes worden een maple leaf. Mijlen worden kilometers en gallons liters. Starbucks wordt Tom Horton. En dit alles binnen vijf minuten, zo snel zijn we de Amerikaans-Canadese grens over.
We rijden door uitgestrekt Alberta en overnachten in Banff aan de voet van de Canadian Rockies.
Tja en dan dwars door de Rocky Mountains. Wat zal ik ervan zeggen, want wat ik ook zeg niets dekt de lading. Daarom veel foto’s die ook bij lange na niet kunnen weergeven hoe fantastisch het was. De overtreffende trap. Over de Icefield Parkway naar Jasper. We dachten dat het niet mooier kon, maar WOW!! We overnachten net voor Jasper op een camping in het Nationaal Park. We zijn verrast over hoe leuk dit terrein is ingericht en hoe mooi en goed onderhouden en schoon het sanitair is. Vlak bij de camping zien we een mannetjes elk, trots de wacht houden over zijn kudde. De kudde gaat de rivier in om te drinken en te zwemmen. Het mannetje volgt in de achterhoede nadat hij zich er van verzekerd heeft dat het veilig is en al die mensen aan de andere kant van de rivier daar ook echt blijven.
Zondag beginnen we met een kerkdienst in The Little Church In The Rockys. Een fijn begin van de dag.
Dan naar Maligne Lake. De overtreffende trap is toch nog te overtreffen blijkt. De majestueuze bergen, de verse sneeuw op de toppen, de azuur blauwe meren. De meren krijgen deze bijzondere kleur (ze zijn echt azuur blauw) omdat ze gevoed worden met water/smelt sneeuw van de gletsjers. Op hun weg naar beneden nemen ze gruis mee van de rotswanden.
Vanuit Hilton (40 kilometer voorbij Jasper) waar we overnachten nemen we Alberta 40 Senic Route naar Alaska.
Ik weet niet goed wat ik verwacht had. Iets van de bewoonde wereld stopt. Het landschap wordt saai, uitgestorven, sneeuw en ijs misschien. Nou zo is het dus precies niet. De weg slingert zich door de uitlopers van de Rockey Mountains en is fantastisch mooi. Zeker niet saai en sneeuw en ijs zien we alleen op de toppen van de bergen. Dun bevolkt is het wel. Er staan borden langs de weg met daarop te lezen dat er de eerste 185 of 100 kilometer geen service is, maar dan is er wel weer een dorpje met voldoende winkelaanbod, eetgelegenheden en tankstations.
We gaan nu echt naar het noorden. Hopen over vier dagen de grens van Alaska te passeren.
Wat gaaf! Zo’n overweldigende natuur.
Liefs!