We gaan via Texas 277 verder naar het zuiden. Het is vanmorgen, verrassend, bewolkt. Das bijzonder. We hebben, op 1 morgen een regenbui van een uurtje en een beste onweersklap, alleen maar de zon gezien. De temperatuur is net als Texas zelf, groot, groter, grootst…. Vanmorgen bewolkt en een heerlijke ruim 20 graden. Hier en daar heeft het geregend, zien we onderweg, maar wij hebben geen drup gehad.

We volgen Texas 277 tot Eagle Pass. De weg loopt langs de Mexicaanse grens. Behalve dat we de Border Patrol overal zien, merken we er verder niets van.

In Eagle Pass hebben we twee keuze’s; of Texas 83 volgen, maar dat is een stuk om, of Texas Farmer Road 1021 te nemen. We kiezen voor de laatste. In het begin is de weg 4-baans, om over te gaan in een goede 2-baans weg. Onze navigatie geeft de weg niet aan, maar laat ons door de wildernis ploegen. Maar die zit er wel vaker naast en het gaat hartstikke mooi. Totdat….de weg overgaat in minder goed onderhouden en dan……..een hek…….de Border Patrol……en de weg wordt zandweg…..stop! Ja, we mogen wel door, maar het advies is terug gaan en dan de andere route nemen……oke…….

We komen door dorpjes met namen als Carrizo Springs en Catarina, mooie, klinkende namen, maar das ook alles. We moeten er niet aan denken daar te moeten wonen. Vlak woestijn land met ruige begroeiing en cactussen.

We overnachten in Laredo, een grensstadje. Het lijkt meer Mexicaans dan Amerikaans. De dame achter de incheck balie schakelt moeiteloos over van de ene op de andere taal. Een levendig stadje, waarvan de inwoners zich net zoveel Mexicaan als Amerikaan voelen.

We hebben een hotel geboekt via Priceline. Voor $55,– inclusief tax. Als we aankomen blijken we een ruime kamer te hebben met een terrasje voor de deur, een prachtige tuin met waterval en zwembaden, happy hour tussen 18.00 en 20.00 uur met gratis drinken, hotdogs, nacco’s en popcorn. Super!