Het is benauwend, vochtig warm. We verlaten New Orleans via US 90 East. We rijden door de buitenwijken van de stad. Hier wonen de mensen in zo genaamde shot-gun huizen. Een Shotgun huis is een smal rechthoekig woonhuis, meestal niet breder dan ongeveer 3.5 meter, met kamers die achter elkaar op rij liggen en deuren aan beide uit einden het huis. Sommigen zijn in vrolijke kleuren beschilderd, andere vallen van ellende bijna in elkaar. De US 90 is een goede weg door de Swamp. Het is moeilijk te zeggen waar het water ophoudt en het land begint, of omgekeerd. Het is een prachtige route. Orkaan Katharina komt nog al eens ter sprake bij ons. De mensen die hier woonden hadden geen enkele kans tegen het water. Vreselijk wat hier toen gebeurd is en wat er nu weer gebeurd in Californië. Water of vuur maakt geen verschil tussen arm en rijk. Alles op hun pad nemen ze mee. De huizen om ons heen staan op hoge palen. Dit is zeker niet de armste buurt. Je zou er zo willen wonen… maar het wachten is op de volgende orkaan…
De airco’s binnen staan zo koud dat mijn bril beslaat als ik buiten kom.
De thermometer geeft 28 graden aan en van tijd tot tijd valt er een enorme hoosbui naar beneden. Het lijkt of je onder een lauwe douche staat.
Ons hotel heeft een prachtig zwembad direct aan de Golf van Mexico, maar is zoooo koud dat we liever in de baai gaan zwemmen.
