26 oktober, dag 21
Moab, Canyonlands National Park

Grotere kaart weergeven

De regen van afgelopen nacht gaat nog even gestaag door. We kruimelen een beetje an. Op ons gemakkie ontbijten. Er is veel sneeuw gevallen in Aspen en Denver. “Net op tijd weg” zegt Wim, “net te vroeg weg” vindt Janneke.

Tegen 11.00 uur klaart het op. We gaan naar Canyonlands. Als we er zijn trekt de lucht weer dicht en begint het opnieuw te regenen. De regen gaat over in sneeuw. Dit is niet meer leuk. Er is ook niets te zien zo. De temperatuur die gisteren nog 73 Fahrenheid (= 22 celsius) was is terug gezakt naar 37 Fahrenheid (= 3 celsius).

Jammer, maar wij houden het voor gezien. Ons ticket is 7 dagen geldig dus we komen wel terug.

Onderweg het park uit klaart het op. Toch nog langs Dead Horse Point State Park. Dit ligt op route naar ons hotel. Vanuit Dead Horse Point heb je uitzicht op Canyonlands. We zien de bewolking hangen boven Canyonlands en hier lijkt het zonnetje er bij te willen komen. Dat een paar mijl zo’n verschil kunnen maken.

We gaan vanuit Dead Horse Point State Park binnen door over de Long Canyon Road (een dirt road) naar de 279. Volgens onze kaart een unpaved 2-wheel-drive road.

Onze navigatie is vanaf het moment dat we deze weg inslaan het spoor bijster. Voor ons misschien een teken om terug te gaan i.p.v. daar grapjes over te maken. We nemen dan ook een verkeerde weg en lopen “dood”. We zijn onderweg een shovel gepasseerd die de weg vlak maakt. Deze man zet ons op de goede weg. De navigatie weet
het nog steeds niet, maar wij rijden super relaxt alsof we thuis naar b.v. Zandveen rijden. Geen centje pijn en vergeleken met gisteren…………Tot dat………..een sterke afdaling met een paar scherpe haarspeldbochten……..we dalen snel af in een smalle kloof met steile rotswanden……. de weg gaat over in zeer slecht wegdek met kuilen, stenen en rotsen……… Dit kan toch niet…….???? Wim krijgt, met zweet in z’n handen, de auto beneden…….Pffff……….Opgelucht halen we adem. Niet blijven steken en geen schade. Als we de volgende bocht omgaan slaat toch lichte paniek toe. De weg lijkt versperd door een enorm rotsblok. Is de regen van afgelopen nacht hier oorzaak van…???? Wat nu…..??? Terug is geen optie. We komen nooit weer omhoog. Gelukkig kunnen we er, bij nadere inspectie, ruim onderdoor. Het rotsblok ligt er waarschijnlijk al een tijdje. Oef…….dit is niet echt ontspannen rijden. Eigenlijk is het een prachtige route, maar wij kunnen er niet meer van genieten. Wat brengt de volgende bocht…?? Gelukkig hebben we, achteraf, het ergste gehad en komen we, zoals gedacht, uit op weg 279. Op onze Jeep staat: trail proved, maar ik weet niet of wij dat ook zijn……… ’s avonds, op een andere kaart, blijkt dat het tweede deel van deze trail een unpaved 4-wheel-drive road is…..Als we dat geweten hadden, waren we er niet over gegaan. Deze weg is zeker niet aan te raden voor ongeoefende off-road rijders.

Dat wij ook trail proved zijn blijkt een uurtje later. Aan weg 279 is een hike naar The Little Rainbow Arch en de Bowtie Arch. Een redelijk zware wandeling van bijna vijf kilometer, maar elke meter de moeite waard. Een perfecte afsluiting van de dag.

We gaan moe, maar zeer voldaan naar ons hotel in Moab.

Overnachting: Ramada, Moab
Geboekt: Priceline (geboden)
Gereden: 117 mijl