Route 66

Bourbon – Springfield

We zijn weer bourbon-springfield_02

in Springfield, maar nu Springfield Missouri.

Vandaag weer een super Route 66 dag.

Als eerste was daar vanmorgen Cuba. Wat een mooi stadje. We halen koffie bij Shelly’s Café. Het is net 10.00 uur, maar de hamburgers, uien en broodjes liggen al op de gril plaat. Koffie…? Willen jullie niets eten…? Ehhh nee, ontbeten hebben we al en voor lunch is het nog redelijk vroeg. Oke, koffie dus. Ja, graag. Twee grote bekers koffie, we rekenen $ 2.– dollar af. Kijk das nog eens leuk.

Even verderop ligt Fanning. Hier staat een, niet te missen, mega rode schommelstoel aan de kant van de weg. Een wereldrecord poging. Grappig. Die is een foto waard. We ontmoeten hier een Japanner. Hij is ook “on 66”. Nederland, ja dat weet hij wel. Hij heeft een Phillips scheerapparaat. Wij knikken braaf van ja, dat is Nederland. Onder tussen denken we alle twee: scheerapparaat….?? Phillips…?? Made in Japan…..??

We komen voorbij The Mule Trading Post. Een stoffig winkeltje met een kakelbonte Route 66 verzameling. Het echtpaar dat de winkel beheerd is net zo stoffig als de winkel. Ze hoort ons samen praten en zegt: Germany? Nee, Nederland. Close. Blijkt dat ze met haar eerste man, hij was militair en is overleden, 10 jaar in Duitsland gewoond te hebben. I Love it, the Netherlands to.

Weer een eindje verder is Route 66 opeens vierbaans. Dit is tijdens de tweede wereldoorlog gedaan, om een militaire basis beter te kunnen bevoorraden. Naast de weg oude, afgeronde stenen (half curbs) die als “vangrail” moeten dienen om de auto’s op de goede rijbaan te houden. In werkelijkheid veroorzaakten ze echter nogal wat ongelukken, omdat auto’s er gemakkelijk over de kop gingen wanneer ze de rand raakten.

De route gaat via Devil’s Elbow. Een goed bewaard gebleven ijzeren brug over de Big Piney River.

We verbazen ons over het aantal tweedehands autobedrijven dat we bij Lebanon zien. Blijkt dat hier vroeger veel paarden handelaren woonde. Toen de vier wieler de vier voeter verdrong hebben ze de paarden gewoon verruild voor auto’s. Je moet toch een boterham verdienen.

Een eindje verderop in Lebanon is een Stokyard bezig. Een veiling van koeien. De parkeerplaats staat vol pick up trucks en vee trailers. We parkeren onze KIA ertussen en lopen naar binnen als of we er horen, zo de veilinghal binnen. Wat gaaf!! Er zitten voornamelijk mannen, maar ook complete gezinnen. Allemaal op cowboy laarzen en cowboy hoeden op. Het lijkt wel Texas. Even later begint de veiling. Koeien wisselen tussen $ 45.– en $ 70.– dollar van eigenaar. Niet raar als je wilt kopen lijkt ons, maar balen als je (moet) verkopen.

In Phillipsburg is een Candy factory en de grootste gift shop van de wereld. Beide leuk om te zien. Een uur is dan maar zo weg.