St. Louis
Tja wat moet ik daar nu eens van zeggen.
Gisteravond aangekomen in de stad met de al van verre te zien, Gateway Arch. Een grote stalen boog, de symbolische poort naar het Westen aan de oever van de Mississippi.
De zon gaat stralend onder en zet de Arch en de Mississippi in een gouden gloed.We zoeken ons hotel op en willen nog ergens iets gaan eten. Met een hotel Down Town moet dat toch niet zo moeilijk zijn. Nou moeilijk is het ook niet. Er zijn een aantal leuke eetgelegenheden op loop afstand van het hotel. Alleen bij de receptie zijn ze niet zo enthousiast over dat lopen van ons. Neem in ieder geval een taxi als u terug komt is het advies. We snappen het niet zo goed, zijn niet van die nacht doorhalers, dus het zal toch wel mee vallen? Het is verrassend stil op straat. Ehhh….down town……zeven uur ‘s avonds…..??? We worden meer dan eens aangesproken door mensen die iets, geld, van ons willen. Dit in combinatie met de rust op straat, maakt dat we ons iet wat ongemakkelijk voelen. We vinden een leuk restaurantje om te eten. Het eten is goed, de bediening vlot en vriendelijk. Dat bedoelden ze dus op de receptie met niet gaan lopen, neem een taxi.
De volgende morgen een totaal ander St. Louis. Nog steeds verrassend rustig op de weg voor een stad van dit formaat.
Eerst naar de overkant van de Mississippi. De Gateway Arch staat koel te blinken in het morgen zonnetje. Mooi!
Dan naar het Union Station, met de prachtige Grand Hall. Wouw!! Een absoluut meesterwerk. Met marmer en mozaïeken, bladgoud, glas in lood ramen en een versierd plafond. Ik ben zo onder de indruk dat ik bij de Starbucks helemaal omschakelen moet. Ehhh koffie…..???
Dan is het tijd voor de lunch. We rijden naar Forest Park. Een park midden in de stad. We zetten onze tafel met stoeltjes buiten en picknicken heerlijk met uitzicht op de skyline van St. Louis. Forest Park heeft veel groen, een theater, water partijen, een meertje. Een geweldige plek om tot rust te komen als je even weg wilt uit de stad.
We gaan verder naar The Loop. Een gezellige straat met terrasjes, leuke winkeltjes en St. Louis eigen Walk of Fame. Vanaf de terrasjes vult live jazz muziek de straat. We zien verschillende leuke, byzondere winkeltjes, maar 1 is wel heel speciaal. Hier verkopen ze koekjes echt en alleen voor honden. Je kunt er zelfs een verjaardagstaart voor je hond bestellen!
Van al dat slenteren zijn we nu echt wel toe aan iets koels. We gaan naar Ted Drewes Frozen Custard. Sinds 1929 een Route 66 “oldie”. Ted Jr., ondertussen ook al 70, heeft de zaak overgenomen van zijn vader. Het is een geliefd trefpunt van de spelers van de basebalclub Cardinals. Hun specialiteit is dikke, voedzame, vanille milkshakes. Je kunt de beker op de kop houden en dan blijft de inhoud in de beker. Zo dik is het. Als we er aankomen staat er buiten een grote rij. Er staan twee bussen! We sluiten aan en onder tussen komt bus drie aanrijden en ook auto’s rijden af en aan. Wat een attractie. De shake is trouwens super lekker.
Ik zit dit, veel te lange, verslag te tikken in de stralen van de ondergaande zon die de Gataway Arch voor me, weer doet veranderen van kleur. Het koele wit van vanmorgen wordt weer warm goud.
Achter ons begint een fontein te spuiten. 28000 liter water per minuut en 150 meter de lucht in.
De avond valt over St. Louis. Een prachtige stad. Alleen halen wij vanavond eten to go (heel gewoon hier in Amerika) en eten lekker op onze kamer waar we een fantastisch uitzicht over de stad hebben. We logeren op de 27ste verdieping!
@gerard. Nee zijn er niet in geweest. Wordt niet echt enthousiast van een lift……hebben het nog wel overwogen, maar toen we er waren was ie net dicht. Enorme bouwput erom heen.
https://en.wikipedia.org/wiki/Gateway_Arch#Topping_out_and_dedication
Interessant, zijn jullie ook in de Arch geweest? Op Wikipedia staat een fantastisch uitgebreid en vermakelijk verhaal over de bouw en bijzonderheden van de boog.
Het lijkt erop dat foute spellingcorrectie in het verhaal en de titel de naam St. Louis consequent heeft veranderd in st. Louise, de webbeheerder kan die e-tjes er misschien even weer afknippen.
Veel plezier verder, Gerard