Oahu, het eiland van Pearl Habor, Hawaii Five O, Magnum PI en Honolulu.
Wat een verschil met de andere eilanden. Honolulu en dan met name Waikiki Beach is een aaneenschakeling van hotels, restaurants en winkeltjes. Nou ja winkeltjes ja die zijn er ook, leuke gezellige winkeltjes met bergen souvenirs maar de andere winkels zijn net Fifth Avenue in New York. Alle grote bekende merken zijn hier te vinden. Mooie grote winkels. Groot voordeel boven New York is, dat de temperatuur hier altijd aangenaam is dat winkelt een stuk prettiger.
Maar Oahu is meer dan Waikiki Beach.
We bezoeken de Dole plantage. We hadden gehoopt iets van de oogst van annanas te kunnen zien, maar dat gebeurde niet.
Als we verder rijden komen we langs een kleinschalig project. Hier worden koffie en cacao bonen verwerkt tot koffie en chocolade. We krijgen een kleine privé tour en vooral de verwerking van de chocolade bonen verbaasd ons.
De noordkant van het eiland heeft een mooie, ruige kust. De golven kunnen hier 15 meter bereiken. Wij zien dat niet, maar vermaken ons even goed. We rijden terug over snelweg H3. Dit is de snelweg van Oahu. Over deze weg is Magnum PI altijd snel weg. Het enige wat wij missen is de rode Ferrari. Via Downtown terug naar ons hotel, maar eerst nog een tussenstop bij het hoofdkwartier van Hawaii Five O. Hier blijkt weer eens dat filmen trucage is. Het hoofdkantoor op TV van Hawaii Five O is in werkelijkheid het Courthouse. Niks snelle politie auto’s hier. Die zien we trouwens wel elke avond op Waikiki Beach. Het lijkt wel TV. Actie.

Het hoogtepunt van deze eilanden reis en van Oahu is met stip Pearl Habor. Bijna 80 jaar geleden op 7 december ging het hier goed mis. De Japanners bombardeerden de Amerikaanse vloot die hier voor anker lag. Hiermee Amerika de tweede Wereldoorlog intrekkend. De Arizona ging compleet ten onder. Het schip en de lichamen zijn nooit geborgen. Er is een memoriaal over het gezonken schip gebouwd. En als je daar dan loopt en je ziet de eerbied van eigenlijk iedereen om je heen, je ziet die lange, lange lijst met namen van jonge mannen en vrouwen, je hoort de stilte, je loopt door de musea en ziet de geschiedenis. Kippenvel. We zijn er al even voor achten. We hebben een tijdslot voor 8.15 uur. De eerste groep vertrekt om 8.00 uur met de boot naar het memoriaal. En dan voordat de eerste groep vertrekt klinkt het volkslied. Iedereen staakt waarmee hij bezig is en staat fier rechtop met de hand op zijn/haar hart. Je kan er van alles van vinden, maar ik werd er door geraakt. Dit is het land waar ik van houd.

S Avond lopen we nog een rondje over Waikiki Beach. Morgen Thanksgiving het begin van de kerstperiode. De lampjes in de grote kerstboom worden ontstoken en erom heen is een hele ceremonie. Zo gaaf. Kleine meisjes die als traditionele Hawaiiaanse Hula danseressen The Little Drummer Boy opvoeren. Dan een hele show erom heen compleet met sneeuwman in een gebied waar het nooit kouder wordt dan 20 graden. Er valt zelfs sneeuw… vanaf balkons dwarrelen witte bloemetjes naar beneden. Dit is het land waar ik van houd. Amerika we hebben je gemist. Nu weer terug naar het vaste land. Een paar dagen Los Angeles en dan meet en greet met Aafke en Harry in New York.

[masterslider id=”5″]